汪曾祺作品选——咸菜和文化
<p style="TEXT-ALIGN: center" align="center"><font face="宋体"><b><span style="FONT-SIZE: 16pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥"></span></b></font></p><p style="TEXT-ALIGN: center" align="center"><font face="宋体"><b><span style="FONT-SIZE: 16pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">汪曾祺作品选——咸菜和文化</span></b><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 16pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"><p /></span></font></p><p style="WORD-BREAK: break-all; TEXT-INDENT: 15.75pt; mso-char-indent-count: 1.5"><font face="宋体"><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">偶然和高晓声谈起</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">文化小说</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,晓声说</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">什么叫文化</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">?──</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">吃东西也是文化。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">我同意他的看法。这两天自己在家里腌韭菜花,想起咸菜和文化。</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> <span lang="EN-US"><p /></span></span></font></p><p style="WORD-BREAK: break-all"><font face="宋体"><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> </span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">咸菜可以算是一种中国文化。西方似乎没有咸菜。我吃过</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">洋泡菜</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,那不能算咸菜。日本有咸菜,但不知道有没有中国这样盛行。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">文革</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">前福建日报登过一则猴子腌咸菜的新闻,一个新华社归侨记者用此材料写了一篇对外的特稿</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">猴子会腌咸菜吗</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">?”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">被批评为</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">资产阶级新闻观点</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">──</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">为什么这就是资产阶级新闻观点呢</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">?</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">猴子腌咸菜,大概是跟人学的,于此可以证明咸菜在中国是极为常见的东西。中国不出咸菜的地方大概不多。各地的咸菜各有特点,互不雷同。北京的水疙瘩、天津的津冬菜、保定的春不老。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">保定有三宝</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">铁球、面酱、春不老</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。我吃过苏州的春不老,是用带缨子的很小的萝卜腌制的,腌成后寸把长的小缨子还是碧绿的,极嫩,微甜,好吃,名字也起得好。保定的春不老想也是这样的。周作人曾说他的家乡经常吃的是咸极了的咸鱼和咸极了的咸菜。鲁迅《风波》里写的蒸得乌黑的干菜很诱人。腌雪里蕻南北皆有。上海人爱吃咸菜肉丝面和雪笋汤。云南曲靖的韭菜花风味绝佳。曲靖韭菜花的主料其实是细切晾干的萝卜丝,与北京作为吃涮羊肉的调料的韭菜花不同。贵州有冰糖酸,乃以芥菜加醪糟、辣子腌成。四川咸菜种类极多,据说必以自贡井的粗盐腌制乃佳。行销全国,远至海外,堪称咸菜之王的,应数榨菜。朝鲜辣菜也可以算是咸菜。延边的腌蕨菜北京偶有卖的,人多不识。福建的黄萝卜很有名,可惜未曾吃过。我的家乡每到秋末冬初,多数人家都腌萝卜干。到店铺里学徒,要</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">吃三年萝卜干饭</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,言其缺油水也。中国咸菜多矣,此不能备载。如果有人写一本《咸菜谱》,将是一本非常有意思的书。</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> <span lang="EN-US"><p /></span></span></font></p><p style="WORD-BREAK: break-all"><font face="宋体"><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> </span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">咸菜起于何时,我一直没有弄清楚。古书里有一个</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">菹</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">字,我少时曾以为是咸菜。后来看《说文解字》,菹字下注云</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">酢菜也</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,不对了。汉字凡从酉者,都和酒有点关系。酢菜现在还有。昆明的</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">茄子酢</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">、湖南乾城的</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">酢辣子</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,都是密封在坛子里使酒化了的,吃起来都带酒香。这不能算是咸菜。有一个齑字,则确乎是咸菜了。这是切碎了腌的。这东西的颜色是发黄的故称</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">黄齑</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。腌制得法。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">色如金钗股</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">云。我无端地觉得,这恐怕就是酸雪里蕻。齑似乎不是很古的东西。这个字的大量出现好象是在宋人的笔记和元人的戏曲里。这是穷秀才和和尚常吃的东西。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">黄齑</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">成了嘲笑秀才和和尚,亦为秀才和和尚自嘲的常用的话头。中国咸菜之多,制作之精,我以为跟佛教有一点关系。佛教徒不茹荤,又不一定一年四季都能吃到新鲜蔬菜,于是就在咸菜上打主意。我的家乡腌咸菜腌得最好的是尼姑庵。尼姑到相熟的施主家去拜年,都要备几色咸菜。关于咸菜的起源,我在看杂书时还要随时留心,并希望博学而好古的馋人有以教我。</span></font><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"><br /></span><font face="宋体"><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">和咸菜相伯仲的是酱菜。中国的酱菜大别起来,可分为北味的与南味的两类。北味的以北京为代表。六必居、天源、后门的</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">大葫芦</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">都很好。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">──“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">大葫芦</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">门悬大葫芦为记,现在好象已经没有了。保定酱菜有名,但与北京酱菜区别实不大。南味的以扬州酱菜为代表,商标为</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">三和</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">、</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">四美</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。北方酱菜偏咸,南则偏甜。中国好象什么东西都可以拿来酱。萝卜、瓜、莴苣、蒜苗、甘露、藕、乃至花生、核桃、杏仁,无不可酱。北京酱菜里有酱银苗,我到现在还不知道究竟是什么东西。只有荸荠不能酱。我的家乡不兴到酱园里开口说买酱荸荠,那是骂人的话。</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> <span lang="EN-US"><p /></span></span></font></p><p style="WORD-BREAK: break-all"><font face="宋体"><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> </span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">酱菜起于何时,我也弄不清楚。不会很早。因为制酱菜有个前提,必得先有酱,</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">──</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">豆制的酱。酱和酱油是中国一大发明。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">柴米油盐酱醋茶</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,酱是开门七事之一。中国菜多数要放酱油。西方没有。有一个京剧演员出国,回来总结了一条经验,告诫同行,以后若有出国机会,必须带一盒固体酱油。没有郫县豆瓣,就做不出</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">正宗川味</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。但是中国古代的酱和现在的酱不是一回事。《说文》酱字注云从肉、从酉、爿声。这是加盐、加酒、经过发酵的肉酱。《周礼</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">.</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">天官</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">.</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">膳夫》</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">凡王之馈,酱用百有二十瓮</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,郑玄注</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">酱,谓醯醢也</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。醯、醢,都是肉酱。大概较早出现的是豉,其后才有现在的酱。汉代著作中提到的酱,好象已是豆制的。东汉王充《论衡》</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">:“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">作豆酱恶闻雷</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,明确提到豆酱。《齐民要术》提到酱油,但其时已到北魏,距现在</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">1500</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">多年</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">──</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">当然,这也相当古了。酱菜的起源,我现在还没有查出来,俟诸异日吧。</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> <span lang="EN-US"><p /></span></span></font></p><p style="WORD-BREAK: break-all"><font face="宋体"><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> </span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">考查咸菜和酱菜的起源,我不反对,而且颇有兴趣。但是,也不一定非得寻出它的来由不可。</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> <span lang="EN-US"><p /></span></span></font></p><p style="WORD-BREAK: break-all"><font face="宋体"><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"> “</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">文化小说</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">的概念颇含糊。小说重视民族文化,并从生活的深层追寻某种民族文化的</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">根</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,我以为是未可厚非的。小说要有浓郁的民族色彩,不在民族文化里腌一腌、酱一酱,是不成的,但是不一定非得追寻得那么远,非得追寻到一种苍苍莽莽的古文化不可。古文化荒邈难稽</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">(</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">连咸菜和酱菜的来源我们还不清楚</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">)</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">。寻找古文化,是考古学家的事,不是作家的事。从食品角度来说,与其考察太子丹请荆轲吃的是什么,不如追寻一下</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">春不老</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">;与其查究楚辞里的</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">“</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">蕙肴蒸</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥">”</span><span style="FONT-SIZE: 10.5pt; mso-ascii-font-family: ˎ̥; mso-hansi-font-family: ˎ̥">,不如品味品味湖南豆豉;与其追溯断发文身的越人怎样吃蛤蜊,不如蒸一碗霉干菜,喝两杯黄酒。我们在小说里要表现的文化,首先是现在的,活着的;其次是昨天的,消逝不久的。理由很简单,因为我们可以看得见,摸得着,尝得出,想得透。</span><span lang="EN-US" style="FONT-SIZE: 10.5pt; FONT-FAMILY: ˎ̥"><p /></span></font></p><p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><span lang="EN-US" style="mso-bidi-font-size: 10.5pt"><p><font face="Times New Roman" size="3"> </font></p></span></p>
页:
[1]